Portret van een wijk zonder zorgen

Wat zijn dan zaken die jou afstoten? Wat voor buurt is het? 

Het is een buitenwijk elf kilometer ten westen van het centrum van Athene. Het is een wat verwaarloosd gebied, met een vuilnisbelt en een industriepark. Daarnaast is er toegenomen criminaliteit, drugshandel en zijn er veel inwoners met een lage levensstandaard. Bij een deel van de mensen, vooral bij de jongeren, heerst er een cultuur van snel rijden, kleine bendes en vechten. Een ander deel van de bewoners leeft gewoon zijn leven op een heel normale manier. Tot slot is er nog een kleine groep die zich inspant om de situatie te verbeteren met collectieve acties. Omdat er van buitenaf veel vooroordelen en stereotypen circuleren over de buurt, hebben inwoners de emotionele reflex om ze te verdedigen.

Tegelijk is het een gebied dat ook provinciale elementen heeft, zelfs al maakt het deel uit van Athene. Een deel van de bevolking stamt af van de Arvanieten, een bevolkingsgroep van Grieks-Albanese origine die tot ongeveer de jaren zestig de enige bewoners van de wijk waren. In die tijd was het nog een dorp in een landelijke omgeving. Het gebied veranderde radicaal na een verwoestende aardbeving in 1999. De meeste pittoreske gebouwen in de stijl van de originele bewoners werden verwoest. Er werd een nieuwe architecturale identiteit ontwikkeld die een hang naar luxe toont, soms met een gebrek aan esthetiek. Voor mij is dit een oxymoron (een ogenschijnlijke tegenstrijdigheid), omdat sommige van deze luxueuze huizen naast velden, vervallen gebouwen of containers staan, ​​die geplaatst zijn in de nasleep van de aardbeving. Dat ik de buurt als ‘verwaarloosd’ omschrijf, komt vooral doordat er bij de bewoners zo weinig drang is om dingen te veranderen. Het is zo dat ik op dat ‘zorgeloze’ uit kom als een ironisch concept, dat centraal staat in de reeks. Niemand lijkt een probleem te hebben, alles lijkt vredig in de lege ruimtes, terwijl het dat echt niet is.

Ik geloof dat de mensen en de omgeving elkaar beïnvloeden, vandaar de combinatie van mensen en landschappen. Als iemand opgroeit met de geur van de vuilnisbelt, als iemand midden in de stad op lege velden heeft gespeeld, als een volwassene vreest voor zijn of haar veiligheid... Al deze omstandigheden vormen de esthetiek van een plek en beïnvloeden de stemming van de bewoners. Tegelijk is het een plek die er voor ons was en die na ons nog zal bestaan. Een plek heeft een identiteit en die wordt langzaam beïnvloed en veranderd door de mensen die er wonen. 

______________

De expo Opus One is nog t.e.m. 21 januari te bezoeken in De Krook in Gent.
Het fotoboek kan je hier bestellen.