Dit project bestaat uit drie verschillende hoofdstukken. In het eerste ‘The Woman’, breng je hedendaagse beoefenaars van deze oude geloofsovertuigingen in Ierland in beeld. Van alle ontmoetingen met hen, wat sprong er voor jou het meest uit?
Een van de aspecten die van dit project het meest de moeite waard was, waren de gesprekken met de vrouwen die deze oude overtuigingen praktiseren. Wat me het meest trof, was de flexibiliteit van Magie van de Aarde. Hoewel elke vrouw een unieke benadering had, benadrukten ze allemaal dat er tal van manieren zijn om hun spirituele pad te bewandelen. Aanvankelijk verrassend, bevorderde deze openheid een gevoel van verwantschap. Ik merkte dat ik me steeds meer kon verhouden tot hun ervaringen. Ik was aan dit werk begonnen met onzekerheid over of ik me een buitenstaander zou voelen, maar ik ontdekte net een wereld die de eenheid viert met de natuur en met een bewust leven.
In ’The Witch’, het tweede deel van jouw verhaal, introduceer je historische elementen en vermeng je archiefmateriaal met de natuurlijke omgeving. Wat voor archiefonderzoek heb je hiervoor gedaan? En wat heb je ontdekt?
Hoewel dit project bestaat uit afzonderlijke hoofdstukken, was het creatieve proces verre van lineair. De zaak van Bridget Cleary viel me het meest op. Ze was een vrouw die bekend stond als een “feeënheks” en in 1895 tragisch door haar man werd verbrand. Haar anonieme graf bezoeken in Cloneen Cemetery, enkel herkenbaar door vier kleine stenen, was een aangrijpende ervaring. Het overvloedige materiaal over haar zaak maakte het belangrijk. Ik herinner me levendig het verdriet en de boosheid die ik voelde op haar anonieme rustplaats, niet alleen vanwege de wreedheid die ze moest ondergaan, maar ook vanwege de langdurige anonimiteit van haar graf. Terwijl ik de texturen van stenen en andere materialen van het gebied rond haar graf afdrukte op haar portret, voelde ik het vreemd gevoel iets te kunnen afsluiten.
