Tunnelvisie

Ook Lerooy pikt daar een graantje van mee. In de vijf jaar dat de fotograaf actief is op stockplatformen heeft hij intussen een even diverse als omvangrijke voorraad aan beelden aangelegd. Niet elke foto is een succesartikel, maar van sommige beelden weet hij al op voorhand dat ze zullen verkopen als zoete broodjes. "Een typische bestseller is een foto van een gemeentebord", vertelt de fotograaf. "Ze verschijnen geregeld in de regiokaternen van kranten. Als er iets gebeurt in een bepaalde gemeente of stad, is zo’n foto van een gemeentebordje handig om bij het artikel te plaatsen."

Ook voor instellingen waar mensen zich weinig tot niets bij kunnen voorstellen, heeft Lerooy de gepaste foto in stock. “Voor veel mensen zijn de activiteiten van de FSMA (waakhond van de Belgische financiële sector, red.) een ver-van-mijn-bed-show. Toch hebben kranten ook daar een afbeelding nodig om bij hun artikel te plaatsen. Zo trok ik een foto van het bedrijfsnaambordje van de FSMA dat op hun gevel hangt. Elke keer als de rente stijgt of daalt, zie ik dat beeld opduiken in het bijbehorend nieuwsbericht.”

Foto’s met een strak omlijnde betekenis liggen dus goed in de markt. Al geldt ook het tegenovergestelde. “Zo fotografeerde ik ooit een vriend van me in een tunnel. Op het einde scheen een fel tegenlicht. Op visueel vlak is het beeld eenvoudig opgebouwd, maar toch roept het een waaier van associaties op: het begin van iets nieuws, een naderend einde… Je kan de foto op verschillende manieren lezen, en daardoor past die bij veel boodschappen.”

Mama in de Metro

Betrapt de fotograaf zichzelf ondertussen op enige beroepsmisvorming? Of kijkt hij nog steeds onbevangen door het vizier van zijn camera? "Wanneer ik fotografeer, laat ik me leiden door mijn gevoel. Niet door de marktlogica. Zeker als het om portretten gaat. Een goede foto begint bij een klik met je onderwerp. Die benadering levert een eerlijke foto op. Die puurheid kan je achteraf echt herkennen in het beeld zelf."

Het is met die houding dat Lerooy naar zijn omgeving kijkt. Zo stonden zijn moeder en zus bijvoorbeeld al vaker voor zijn lens. “Sommige van hun portretten bood ik al online te koop aan. Op die manier teken ik verzet aan tegen de clichés van de stockfotografie. Ik toon geen geairbrushte modellen, maar wel mensen van vlees en bloed. Mijn moeder verblijft in een woonzorgcentrum. Mijn zus heeft het syndroom van Down. Dat zijn profielen die je zelden tegenkomt wanneer je een krant of reclamefolder openslaat.”

Het doet Lerooy dan ook extra deugd als juist die foto’s ergens verschijnen. “Een tijd geleden werd een foto van mijn moeder gebruikt in de krant Metro. Samen met mijn zusje besloot ik haar te verrassen in het rusthuis. Toen ik mijn moeder haar foto liet zien in de krant, straalde ze van vreugde. Zulke momenten geven mij echt voldoening als fotograaf. Door een mooie foto te nemen van iemand en die te publiceren, maak je die persoon ook fier op zichzelf.”