Close your eyes to see
Ze verstopte zich niet, toen ze met haar handen haar ogen afdekte. Ze probeerde zo de dingen rond haar op een andere manier te bekijken. Wie haar kon zien, zou haar dapper en onbevreesd noemen, maar de waarheid is dat ze nog steeds aan het ontdekken is wat haar laat lachen in het leven. Door daar te zijn, door niemand te vrezen en door het gevoel van dat briesje op haar huid, kreeg ze het vertrouwen om diep in de bossen te treden en er een tijd te blijven.
Ze was, voor diegenen die haar daar zagen wandelen op die dag met haar vrienden, het mooie meisje in de rode hoed. Voor het woud werd ze de droom, de ware liefde en de gematerialiseerde fantasie van het ene moment in het andere. Ze droomde die nacht en begreep eindelijk wat het begrip schoonheid betekende; een mentale staat en tegelijkertijd de meest intieme perceptie die je kan hebben van je omgeving.
De vroege lente in Zweden is een periode van transformatie. De eerste voelbare zonnestralen sinds lang komen door het wolkendek en het ontdooiende ijs onthult het nog barkoude water. Hoewel de koude nog niet is weggetrokken, voelen we de belofte van de aankomende zomer, verpakt in een winterse sereniteit. De natuur die langzaam weer leefbaar wordt herontdekt haar zachtheid.
Hiernaast toont Alies een tweede werk in de expo: een beeld dat ze van haar vriendin Lovisa nam in haar slaapkamer in een buitenwijk van Stockholm. Authenticiteit en intimiteit bewaren in portretfotografie - een inherent voyeuristische kunstvorm - is steeds een moeilijke evenwichtsoefening. Door het samen te experimenteren met poses kregen we een gevoel van een gedeeld eigenaarschap over het portret. Zo kreeg het doorgaans ongehoorde maar toch zeer geziene subject een stem.
@aliestorfs
aliestorfs.com
Calpe, Spanje, oktober 2018
Een schaduwspel van enkele mannen die Engelse bowling spelen in de zon. Nog twee andere beelden van André zijn in de duinen te ontdekken.
When nature takes over
De Bondi Icebergs Swimming pool is een zoutwaterzwembad van 50 meter lang, gelegen aan de zuidkant van Bondi Beach in Sydney, Australië. De club werd in 1929 opgericht en dankt zijn oorsprong aan de wens van een groep lokale redders die hun conditie wilden op peil houden tijdens de wintermaanden. Iedereen mag er zwemmen. Indien je niet graag baantjes trekt, kan je nog steeds genieten van het adembenemende uitzicht.
Where angels fear to tread
Subtiele interactie van de natuurelementen in een nieuw evenwicht. Het onbegrensde gevoel van de hemel wordt ineens afgebakend door een strak lijnenpatroon, waarbij de weelderige natuur het universum overneemt. Hierbij wordt de vraag gesteld naar de realiteit versus conditionering van onze mentale perceptie.
Draaien, draaien, in cirkeltjes zonder begin en zonder einde, baan na baan, tot de uitweg op de 18de hole. Nog een ander werk van Anne valt in de duinen te ontdekken.
Tussen dag en nacht verschijnt een blauwe gloed. Licht noch donker. Is er een verschil, of is dit hetzelfde?
Uniek zicht op de bevroren ijsvlakte van de broeken van Merkem-Woumen ter hoogte van de Knokkebrug. In de verte zie je de kerktoren van Merkem. Rechts kan je de littekens herkennen in het landschap van de Knokkeburcht (Vauban). Nog een ander werk van Bruno valt in de duinen te ontdekken.
Sleeping Mountain
De beelden van Charlotte maken deel uit van haar project Sleeping Mountain, waarin Benidorm als één van de beroemdste badplaatsen van Europa afgebeeld wordt als een verlaten stad. De foto’s ontdoen zich van het vleselijke strandgeweld en geven een vernieuwend beeld over de stad, naast de Universal Beach Party van elke dag zon, zee en strand zoals we van deze gewoon zijn. De landschappelijke schoonheid maakt een fotografisch duet met het bijzondere en uitermate fascinerende natuurlijk en stedelijk landschap.
Zicht vanop de Zuid-Abdijmolen op een koude wintermorgen. In de Noordduinen zijn zowel duinvalleien, duingraslanden, duinstruweel als bosjes aanwezig. Oude vissershuisjes uit de 19de eeuw getuigen van de toenmalige bewoning: deze inwoners van Koksijde waren naast 'duneboertjes' ook paardenvissers. Nog een ander werk van Carine valt in de duinen te ontdekken.
Sea shells from her car, Lanaken, 2019
"Was ik nog vergeten te zeggen, kun je een schelpje meenemen van zee."
Marcovaldo
Kiemen van planten hebben zich door een werfzeil gewrongen, en creëren zo een miniatuurlandschap op zich. In een stad krijgt natuur een speciale rol. Enerzijds snakken stadsbewoners naar meer groen, anderzijds moet alles netjes binnen de lijntjes blijven. Wanneer de natuur tot haar wilde zelf vervalt, wordt het als overlast gezien. Dat spanningsveld is het onderwerp van mijn reeks 'Marcovaldo', waaruit dit beeld komt.
Deze afbeelding behoort tot de reeks “De Ceremonie van de Wereld” die zelf deel uitmaakt van de cyclus “MetamorfAse”.
Het geheel bestaat uit prints, glasplaten en geluidslandschappen die via datasonificatie van het beeldend werk tot stand zijn gekomen.
Dit beeld is opgenomen in Pajonales, Atacama , Chili. We zijn hier boven de 4000 m en worden overweldigd door de omliggende pieken. De ene dag was het baden in de zon, de volgende dag volop sneeuw.
Que Deus Reparta A Sorte
De eeuwenoude traditie van stierenvechten, in deze vorm in Portugal ontstaan rond 1300, is nog steeds heel populair bij hechte traditionele familiegemeenschappen. Dit beeld uit het project Que deus a sort verhaalt een wereld waar paard en stier de hoofdrol spelen. In deze foto zie je een moment opname Tijdens het verzorgen van de paarden in de stal. Nog twee andere beelden uit deze reeks vallen in de duinen te ontdekken.
Eris grijpt steeds tegen alle maatschappelijke verwachtingen in. Hij onderzoekt zijn identiteit en zijn eigen kwetsbaarheid en laat zo een stukje van zijn kern zien die hem op een manier sterker maakt.
“In de utopie ontwerpt de bedenker een ideale staat of samenleving.”
Utopia is een fotoreeks over een denkbeeldige plek die toevallig ontstond in mijn hoofd tijdens het fotograferen; ik was er niet specifiek naar op zoek. Foto's die aanvankelijk los van elkaar stonden pasten plots perfect samen, en vormden (en vormen) steeds meer een compleet beeld. Het is niet per se de ideale staat die ik in mijn hoofd vorm; het is vooral een plek waar ik zelf graag zou vertoeven. Het is mijn eigen droomwereld.
De meeste locaties in beeld komen verlaten over, maar soms zijn er zeer duidelijke sporen van mensen of zijn er mensen aanwezig. Ze zijn allemaal een hoofdpersonage in hun eigen verhaal; ik ben er slechts als waarnemer. Toch zijn ze op foto maar een klein deel van het totaalplaatje. De hoofdrol is namelijk weggelegd voor de omgeving. Het betreft hier meestal onbeduidende plekken in de stadsrand, velden, woonwijken, etc, en soms wel eens een toeristische attractie. Door deze vervolgens met bepaalde mezelf opgelegde regels te fotograferen en uit de context te liften ontstaat er iets volledig nieuw voor de kijker. Het resultaat is 'Utopia',
Ochtendnevel
Deze foto is gemaakt op de hoge Blekker te Koksijde. Op de achtergrond zie je de kerk en watertoren van Oostduinkerke.
Anything can happen in the blink of an eye
Anything at all
One.
Two.
Three.
Blink.
Joanna Maria Druyts heeft altijd een compacte analoge camera bij zich om elk bijzonder beeld dat ze tegenkomt vast te leggen. Ze houdt van vreemde taferelen waarin melancholie en eenzaamheid de hoofdrol spelen.
Chelsea en Stella, februari 2021.
Dit portret van Chelsea die borstvoeding geeft aan de driejarige Stella is deel van een grotere foto-en interviewreeks over borstvoeding, genoemd ‘The Breast Feed’. De fotograaf wil hiermee in de eerste plaats de schoonheid en het natuurlijke van borstvoeding in de kijker zetten. Door meer zichtbaarheid te geven aan borstvoeding, hoopt ze ook de drempel te verlagen voor andere vrouwen om borstvoeding te geven (in het openbaar). Er valt nog een werk uit deze reeks te ontdekken in de duinen.
@the_breast_feed
@josefientondeleir
www.josefientondeleir.com
Op zondag …
is de bouwwerf
in het centrum van de stad
omhuld door stilte …
rust de eenzame tak
in het licht van de wintermaand
op het witte laken …
Dit beeld is gemaakt tijdens één van onze zeilreizen in Kroatië. Het is fascinerend om te zien hoe water vorm geeft aan de dingen en er zich een natuurlijk schilderij vormt. Met verschillende tinten wit op een zee van blauw.
Eva
Portret van een vrouw die haar job heeft verloren tijdens de pandemie. Ze voelt zich gevangen, maar kijkt reikhalzend uit naar betere tijden. Van Laure-Anne valt er nog een werk te ontdekken in de duinen.
Wondermooi was deze dagwandeling naar Rizong Gompa in Ladakh. Onderweg een mooie ontmoeting met een eeuwige wandelaar wiens Japans adres gekoesterd wordt een uitnodiging voor ooit. Bij aankomst in het klooster was er boterthee, hemels gezang van mantra’s, opperste gastvrijheid. En dit uitzicht in een universum van stilte, een andere werkelijkheid op aarde gevat in een beeld.
Het beeld komt uit mijn analoog dagboek. Dit is een lopend projectje waarbij ik overal waar ik ga een klein cameraatje meeneem. Hiermee leg ik dan momenten vast uit mijn dagelijks leven. Het beeld specifiek is genomen op een zomer avond, pre-corona, tijdens de verjaardag van een goede vriendin van mij. In de reeks zelf streef ik naar het weergeven intimiteit en eerlijkheid in mijn eigen leven. Centraal sta ik dus zelf, alsook mijn vrienden en familie.
Meebuigen maar niet breken.
Weerbarstige creatie van zand, wind, zee en plantengroei. Gebukt onder de last van de aanhoudende winden en stormen die over de top van de duin zijn getrokken, lijkt de kruin zich terug op te richten. Duinrug met boom in de omgeving van het Zwin.
l’heure bleue
Dit beeld komt uit mijn reeks L’heure Bleue. Het is een reeks gemaakt tijdens de blauwe schemering net voor de zon opkomt en na de zon ondergaat. Het is het kantelmoment tussen dag en nacht, tussen donker en licht en een zoektocht naar een eigen wereld tussen een droom en de werkelijkheid in.
'Not Certain Anymore’
Deze foto komt uit de reeks 'Not Certain Anymore’. Van over de horizon brengt de wind een geur van bloemen. Als ik thuiskom, zal ik een ander zijn. Uit deze reeks valt nog een beeld te ontdekken in de duinen.
Een moment van spontaniteit op een koude herfstavond. Vlug in en uit het water, nog geen 10 seconden…
Zand erover
Een berg in de verte
Een muur tussenin
De spiegeling verdubbelt
Een berg van zand
Slapend in betonnen armen
De spiegeling verdubbelt
Zandkorrels reizen met de wind
Slapend in betonnen armen
Wat is je geheim?
Zandkorrels reizen met de wind
Stoïcijnse stilte
Spijt misschien
Wat is je geheim?
Ik zie een zwijgende berg …
Zand erover
- Marleen Hiels
Marleen Hiels FB
Dit beeld is deel van een reeks, waarin je wordt meegenomen doorheen verschillende beelden. De meeste beelden voelen herkenbaar aan, maar steeds lijkt er iets te zijn dat we als kijker niet kunnen plaatsen. De toeschouwer wordt daarom uitgenodigd om mee zijn eigen verhaal te schrijven.
Een zeepareltje. Van Milan vallen er nog twee werken te ontdekken in de duinen.
Dit beeld kwam spontaan tot stand tijdens het maken van enkele portretfoto’s. We stonden vlak bij deze grote bloemen en ik zag ineens deze foto voor me. Je kan er verschillende dingen in zien, een interpretatie laat ik dan ook volledig over aan de kijker.
niña
Portret van mijn dochter Nanou. Naar één van de meest iconische zelfportretten van la mexicana Frida Khalo. Fragiel. Kleurrijk. Ongerept. Krachtig.
"Als de natuur het overneemt..."
@patricia.dhont_photography
FB: @patriciadhont.photography
www.patriciadhont.be
Als straatfotograaf is de stad al jaren mijn biotoop. Mijn aandacht gaat er naar de manier waarop het licht zich in de urbanisatie gedraagt. Met dezelfde blik en ingesteldheid trok ik in 2020 de natuur in. Een nieuwe biotoop, dezelfde inkijk. Ook hier gedraagt het licht zich op een eigen manier. Van Patrick valt er nog een werk in de duinen te ontdekken.
Human Interruptions
De Belgische kustlijn. We hebben ze op heel wat plaatsen naar onze hand gezet om er als mens te kunnen genieten van het wonderlijke ‘zee-gevoel’. Iedereen kent de typische gevolgen: flaneren op de kilometers lange, aangelegde zeedijken, de ene brasserie naast de andere, opeengepakt genieten van een prachtig zeezicht op de zevende verdieping van één van de ontelbare appartementsblokken. Gelukkig zijn er nog een aantal echte natuurgebieden tussen de kustgemeenten in. Toch zijn ook deze helaas niet onaangeroerd gebleven. Overal vind je sporen van het menselijk ingrijpen. Dit beeld wil de kijker kritisch laten reflecteren over onze drang naar controle en beheersing. Over hoe we er telkens in slagen de natuur ‘aan te tasten’ terwijl we deze af en toe beter zijn gang zouden laten gaan. Ook al lijkt de stenen constructie bijna op te gaan in de omgeving en ook al volgt deze de golving van de duinen, toch is er een gigantische tegenstelling tussen het natuurlijk overvloeien van de duinen in de zee en de afgelijnde onderbrekingen die we er zelf hebben aangebracht. Tussen de zachte vormen van ‘wat altijd geweest is’ – het zand, het duingras en de wolken – en de menselijke hardheid om onze omgevingen tot onze realiteit te maken. Dit beeld maakt deel uit van een langdurig project waarbij de menselijke ingrepen aan onze kust worden in vraag gesteld.
Murcia, Spanje
De luie warmte van de hete zomerdag dijt langzaamaan weg. Gestrand in een parkje kijk ik naar spelende kinderen op de door de zon verkleurde speeltuigen. Op een bakje naast me zitten oudere dames te tetteren met een waaier en een boodschappentas in de hand. Misschien, houden ze wel een pitstop onder de koele bomen om erna hun gouden torens te beklimmen. Er valt nog een werk van Rachel in de duinen te ontdekken.
Als analoge fotografe houdt Ruth van de spanning gebracht door het moment. Kijken. Wachten. En één klik. Eén kans om het (perfecte) moment vast te leggen met mijn camera. Hier was het de Sahara wind die zich zacht mengde met de ruwe vulkanische kusten van Lanzarote...
Mountain Top 山の頂
Waarom voelen we ons lui, schuldig of nutteloos als we een paar dagen de pauzeknop indrukken? Waarom verwachten we van onszelf dat we moeten presteren? In een steeds meer prestatiegerichte-maatschappij wordt de druk op het individu alsmaar groter. Hoe kunnen wij in deze maatschappij de balans vinden tussen ons doel en onszelf? De drie beelden van Selma (Stream, Fish, Self), die deel uitmaken van deze tentoonstelling, komen uit de reeks 'Mountain Top 山の頂'.
Many moons ago
thousands of golden Nishikigoi fish
swam in the yellow river.
Sparkling in the deep waters,
swirling in the swarm,
they crossed a glorious waterfall.
For hundreds of years,
they jumped and splashed,
trying to reach the waterfall top.
Exhausted but determined,
bounded by the sole sound of the stream,
only one Nishikigoi succeeded.
For his perseverance and willpower,
the proud God shone His light
and turned him into a golden dragon.
The Nishikigoi became a historical symbol
of power and ambition,
of strength and determination.
Augusto
Via Instagram leerde Sander Augusto kennen. Toen hij op vakantie ging naar Lissabon trokken ze er samen op uit om foto’s te maken. De fotograaf zoekt naar evenwichtige composities en ensceneert de geportretteerden binnen dat kader.
Rapunzel
Zouden de gebroeders Grimm het coronavirus voorspeld hebben? Het mooie meisje met de lange blonde haren opgesloten in een toren om haar van onheil te beschermen in het koninkrijk Corona … Weinig waarschijnlijk, maar dat onze tieners tijdens quarantaine veel hebben moeten missen en verlangden naar meer vrijheid, was helaas geen sprookje. Dit beeld maakt deel uit van een persoonlijk werk waarmee ik begonnen ben op 18 maart 2020, de eerste dag van de lockdown, en gaat over de dagelijkse activiteiten van mijn twee dochters in isolatie. In de duinen valt nog een werk van Sigrid te ontdekken.
Simon en zijn vriendin komen sinds enkele jaren steeds naar Koksijde in het laagseizoen, om lang te wandelen en uit te waaien, steeds met een draagbare middenformaatcamera en enkele filmrollen op zak. Uit deze wandelingen komt een groot archief met, vaak onbestemde, natuurbeelden.
Fading Away
Dit stilleven fotografeerde Sive als deel van een fotoreeks over mentale gezondheid. Als fotografe werkt ze graag op een conceptuele manier om maatschappelijke of persoonlijke thema’s te visualiseren. Met deze foto probeert Sive de donkere gedachten en gevoelens te capteren van iemand die met een depressie worstelt. Het is een erg persoonlijk werk, met de hoop om anderen ermee te kunnen troosten of hen het gevoel te geven dat ze niet alleen zijn. Het werk beoogt een mooi startpunt te zijn om de ervaring van een depressie over te brengen.
Mer du Nord
Een houten kistje, een minuscuul gaatje, lichtgevoelig materiaal, wat geduld en een flinke dosis verbeelding… Meer heeft Stefan niet nodig om te genieten van de wereld rondom hem.
Zomerdagen
Een ligstoel. Een gestreepte strandhanddoek. Een hand dat de priemende zonnestralen tevergeefs probeert tegen te houden. Een beeld zo zomers en herkenbaar, en tegelijkertijd zo minimalistisch en uitgepuurd. Zo van die zomerdagen, die vragen om weinig of niets. Nog twee andere beelden van Thomas vallen in de duinen te ontdekken.
A touch of Francesca Woodman / The Pigeon Georges and the textile artist
Met dit beeld toont Tom een glimp uit een reeks portretten waarin kunstenaars voor hem poseren. In dit geval een choreografe en een textielartiest.
Tourist Attraction
Anders dan de typische toeristische bezienswaardigheden te fotograferen, gaat Yente op reis liever op zoek naar schijnbaar onbeduidende plaatsen, bevreemdende situaties of bijzondere details die voor de fotograaf als toerist toch een zekere aantrekkingskracht bezitten. Tegelijkertijd worden de beelden losgekoppeld van hun context, waardoor de exacte locatie uiteindelijk niet meer relevant is. Nog een ander beeld van Yente valt in de duinen te ontdekken
Imprenta is onze vaste partner voor Out of Office en eerdere edities van deze fototentoonstelling. In dit geluidsfragment vertelt Steven Vollebergh, managing director van IMPRENTA je meer over hun werking.
Bedankt! Je bent nu ingeschreven op onze nieuwsbrief.