Expo

Expo BREEDBEELD Traject #4

24 juni 2023 - 8 juli 2023

12u. - 18u.

Hangar Photo Art Center

Kasteleinsplein 18

1050 Elsene (Brussel)

toegangsticket Hangar: 7 euro Jonger dan 26 en 65+ : 5 euro Openingsuren Hangar: ma: gesloten di tot za: 12u tot 18u zo: gesloten

lies@breedbeeld.org

Ontdek het resultaat van een intensief fotografietraject. 

BREEDBEELD traject #4 bood tien fotografen de kans om een jaar lang intensieve begeleiding te ontvangen van de gerenommeerde fotografe Bieke Depoorter. Naast de artistieke ondersteuning, kregen de deelnemers ook toegang tot verschillende workshops en infosessies die hen hielpen bij het ontwikkelen van hun fotografiecarrière.

De fotografen die deelnamen aan dit traject zijn Rebecca De Cavel, Els Dierick, Julia Egger, Michelle Geerardyn, Elisa Maenhout, Stefanie Schaut, Josefien Tondeleir, Emmeline Vandeputte, Lies Verhoeven en Laura Vleugels.

 

Kom hun werk bekijken van zaterdag 24 juni tot en met zaterdag 8 juli in Hangar in Elsene (Brussel).

Vernissage

Op vrijdag 23 juni om 19 uur openen we - samen met de fotografen - feestelijk de expo. Wil je erbij zijn?

Bevestig je aanwezigheid op de opening van de expo > 

 

Bereikbaarheid

MET DE TRAM 
Tram 81: halte "Trinité/Drievuldigheid". 
Tram 92: halte Bailli/Baljuw
Tram 8: halte "Bailli/Baljuw".

MET DE BUS
Bus 54: halte Trinité/Drievuldigheid & halte Bailli/Baljuw  
Bus 60: halte "Washington


MET DE FIETS
Villo! fietsstation op het plein "Châtelain/Kastelein" (Station nr. 109)

MET DE AUTO
Hangar beschikt niet over een parking, maar u kunt parkeren op het Châtelainplein/Kasteleinplein en in de nabijgelegen straten.

Toegang voor personen met beperkte mobiliteit op het gelijkvloers.

Over HANGAR

As an art center devoted to photography, Hangar has set itself the mission of opening up to all forms and sensitivities of contemporary photography. There is no restriction on genres, territories, nor the modus operandi of the medium. What matters is the artist, what he/she has to say about his/her time through the lens, and the experience that the preserved and exhibited works offer to our visitors.

 

Ontdek de fotografen

Elisa Maenhout

Rooted in Magic

Elisa Maenhout gaat in haar documenterende stijl op pad in de wereld van de hedendaagse heksen. 

Dat lees je goed: heksen. Hoewel Elisa op jonge leeftijd dacht dat heksen enkel in sprookjes voorkwamen, ontdekte ze later dat er wereldwijd mensen zijn die zichzelf ‘heks’ noemen. Dat fascineerde haar zo, dat ze op zoek ging naar mensen in België en Nederland die deel uitmaken van deze community. De geschiedenis van de heks is complex en er zijn veel stereotype vooroordelen van buitenaf. Elisa stapt met haar camera de woonkamers van de heksen binnen en geeft ons zo een intieme blik op moderne hekserij. Empowerment en spiritualiteit staan centraal in het werk."

Els Dierick

Cenci/Christine

De twaalfjarige Hongaarse Cenci kwam in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog met de trein naar België, ondervoed en verarmd. Ze was een van de 23.000 kinderen die zes maanden kwamen aansterken in ons land. Cenci kwam terecht in het gezin van Els' grootmoeder en kreeg er de naam Christine. De meeste Hongaarse kinderen keerden terug, maar Christine bleef tot ze al getrouwd was en twee kinderen had. Els maakte dezelfde reis met de trein en fotografeerde onderweg wat ze zag. Ze combineert dat met archiefmateriaal van Cenci/Christine en duizenden andere kinderen zoals zij.

Emmeline Vandeputte

Hertarust

Vier generaties spendeerden een deel van hun kindertijd in Villa Hertarust, het huis dat de betovergrootouders van Emmeline Vandeputte bouwden. Het huis wordt stilaan onbewoonbaar sinds haar grootouders eruit zijn getrokken. Ze probeert met haar eigen fotografie en archiefmateriaal de plek vast te leggen, te verbeelden en te bewaren. Ze laat zich leiden door dagdromen van toen zij haar zomers daar spendeerde.

Josefien Tondeleir

Apenverdriet

“Als ze niet bij mij is, ga ik onze boom fotograferen.”

Onderweg naar school rijden Josefien Tondeleir en haar dochter altijd voorbij dezelfde slangenden, apenverdriet in de volksmond. Ze herkennen steeds meer van die bomen. Het wordt een spelletje tussen moeder en dochter. De boom werd stilletjesaan symbool voor Josefien haar eigen verdriet, als moeder in co-ouderschap. Ze is de bomen beginnen fotograferen en telkens ze dat deed, draaide ze haar camera om en maakte ze een zelfportret. De daad van het fotograferen zorgde voor een moment van stilte in een turbulente periode. Het fotograferen zelf werd een meditatiemoment, net zoals het eindresultaat. 

Julia Egger

Un Heimlich Nah

“Mijn moeder had niet verwacht dat ik zou bellen en vragen of ik naar haar toe kon komen om even ver weg te kunnen zijn van mijn huis, mijn omgeving en mijn relatie. Ze vroeg alleen “wanneer?”. “Morgen", zei ik, en dat ik niet zeker wist hoe lang ik zou blijven. Ik wist haar antwoord voordat ze het uitsprak: "Natuurlijk, altijd.” We hebben niet gepraat over de reden waarom ik weg moest, en toch waren er geen woorden nodig.” Julia Egger fotografeerde haar moeder en stiefvader, hoe zij eigenzinnig zorgen voor elkaar en voor Julia zélf. Over hoe moeilijk het soms is om liefde uit te spreken.

Laura Vleugels

00’51”

Laura wil na een toevallige ontdekking en een persoonlijke wake-up call meer bewustwording creëren rond HPV. Ze maakte met een analoge middenformaatcamera portretten van mensen die op één of andere manier getroffen zijn door het virus.  

Voor sommigen werd hun kinderwens beïnvloed, enkelen kregen de diagnose van baarmoederhalskanker. En anderen hebben een dierbare verloren aan diezelfde kanker. Sommigen waren reeds gevaccineerd. Ze worden getoond in een - voor hen - persoonlijke ruimte in dialoog met een geluidsmontage van hun stemmen.  

Lies Verhoeven

 

Diep in het bos, in het dorp waar Lies Verhoeven opgroeide, ligt een vreemde en geïsoleerde plek waar de bewoners midden in de natuur leven. Als kind bezocht ze de plaats nooit, alleen in haar verbeelding. Maar hoe hardnekkig zijn kinderfantasieën? Blijven ze onze blik beïnvloeden eens we volwassen zijn? Veertig jaar later keert ze terug om de plaats en haar bewoners in beeld te brengen. Ze probeert te kijken met de ogen van een volwassene, maar de onbeschrijflijke vreemdheid uit haar herinneringen is nog steeds voelbaar.

Michelle Geerardyn

 

Michelle Geerardyn kreeg vorig jaar de diagnose van lymfeklierkanker. Ze gaf alles een plaats aan de hand van fotografie en schrijven, wat het perspectief op de medische storm die ze doormaakte vaak verzachtte. Op andere momenten kon het pervers aanvoelen om een camera binnen te brengen in haar situatie. Met haar camera legt ze haar verwondering vast over wat haar lichaam allemaal kan en de tederheid van de zorg die ze krijgt, maar tegelijkertijd ook de duisternis van de ziekte.

“I can only let you in on the strength. For now.”

Rebecca De Cavel

You could have been my neighbour

Door toeval is Rebecca De Cavel niet opgegroeid in Leeds (VK) of Zelzate (BE). Maar het had wel gekund. Ze keert terug naar de twee plekken waar haar ouders besloten te vertrekken. De leeftijdsgenoten die ze daar leert kennen en in beeld brengt, hadden haar vrienden kunnen zijn, en het straatbeeld haar weg naar school of werk. Die gemiste connecties en parallelle levens onderzoekt en documenteert ze, in de hoop ze alsnog te kunnen ervaren. 

 

“You could have been my neighbour,
my lover,
my brother,
my classmate,
my friend.”

Stefanie Schaut

Surface/Beyond

De beelden van Stefanie Schaut onderzoeken de relatie tussen de natuur, ons lichaam en emotioneel welzijn. Daarmee probeert ze de huidige normen van het digitale tijdperk in vraag te stellen. “Mijn therapeut stelde me voor wat tijd in de natuur door te brengen en te proberen mezelf te aarden door me op mijn zintuigen te concentreren.”, zegt Stefanie Schaut.  “Eerst was ik sceptisch, maar ik besloot het te proberen. Ik wandelde een middag in een nabijgelegen park, observeerde de bomen, voelde de wind op mijn huid en luisterde naar de geluiden van de vogels. Terwijl ik opging in de natuur, samen met mijn camera, begon ik me verbonden te voelen met mijn lichaam en de wereld om me heen.” Ze legt de nadruk op het belang van kwetsbaarheid, wij in onze natuurlijke staat.

“De natuur heeft een manier om ons te helpen opnieuw contact te maken met ons lichaam, omdat het een zintuiglijk rijke omgeving biedt die al onze zintuigen aanspreekt.”